Studiecentrum
Bureau van Meerbeeck is een internationaal onderzoekscollectief dat bestaat uit onderzoeksjournalisten, researchers, digitale analisten en vastberaden vrijwilligers. Samen onderzoeken we cold cases, moord- en verdwijningszaken uit binnen- en buitenland.
Met het onderzoekscollectief leveren we nieuwe inzichten en gaan we op zoek naar de waarheid.
MUTILERENDE MOORDENAARS !
Amy van Buren (Toegepaste Psychologie, HBO Drechtsteden) werkte in 2022 samen met de International Anti Crime Academy en Bureau Van Meerbeeck aan een afstudeerscriptie rond het psychologisch profiel van moordenaars die hun slachtoffers verminken en mutileren. Denk maar aan de bekende ‘slachter van Bergen’ die een kwarteeuw geleden toesloeg en verdween. Amy onderzocht en analyseerde meer dan 80 mutilatiemoorden in Nederland, België, Duitsland en Frankrijk en deed voorts diepgaand onderzoek op een kwart van deze moorden. Experten uit het werkveld becommentarieerden vervolgens haar onderzoek en wagen zich aan een psychologisch profiel.
De mutilatiemoordenaar is doorgaans een psychotische, antisociale en/of narcistische man van halfweg de dertig of ouder. Hij pleegt de moord(en) zelden uit het niets en laat die voorafgaan aan steeds verder uitbreidende fantasieën tot de gelegenheid zich voordoet.
Film: AenF Fotoatelier
Het hele onderzoek lees je hier: Van Buren, A. – Psychologisch Profileren, een kwalitatief onderzoek naar daders die hun slachtoffers mutileren.
DNA OP EEN CRIME SCENE !
Nikki Jongerling werkte in 2021 als masterstudente Forensische Criminologie (Universiteit Leiden) aan een artikel rond de betekenis van ‘Afwezigheid van DNA’ op een plaats delict. Het onderzoek kwam er nadat we in een cold case informatie verkregen, maar het nieuwe DNA-materiaal niet overeenkwam met wat destijds ter plekke werd verzameld. Voor de politie was het een reden om de piste te verlaten, voor Bureau Van Meerbeeck een motivatie om verder te zoeken.
In het artikel vertellen Nederlandse en Belgische experten dat de afwezigheid van DNA niet moet betekenen dat het er niet was.
Het artikel is meteen een pleidooi om bewaard bewijsmateriaal opnieuw te onderzoeken met de methoden van vandaag en zo ook de minst kansrijke dossiers terug vanonder het stof te halen.
Lees het volledige artikel hier: Jongerling, N.E., & Wertelaers, K. De afwezigheid van DNA in onopgeloste moordzaken; een dood spoor?
WAAROM WORDT EEN ZAAK EEN COLD CASE?
Vervolgens belichtte Nikki Jongerling in haar afstudeerscriptie de diagnostische kenmerken van (Nederlandse) cold cases. Vrij vertaald: wat maakt dat de éne zaak wel opgelost wordt en de andere niet?
In de scriptie ‘Cold Case; een koud kunstje?’ neemt Jongerling je mee op een boeiende zoektocht naar de elementen die ervoor zorgen dat een cold case héél misschien op een dag wel opgelost kan worden.
De conclusie is dat het éérste onderzoek en de daarbij horende administratie/documentatie van cruciaal belang zijn. Dat is iets wat we moeten meenemen naar de toekomst. “De cold case van later begint namelijk nu”, besluit Jongerling.
Lees de volledige scriptie hier: Jongerling, N.E. – Cold Case, een koud kunstje?